Όταν είσαι νέος υποφέρεις. Όταν είσαι ώριμος τον απολαμβάνεις. Όταν είσαι παλιός τον φιλοσοφείς - μάλλον.
Τί είναι;
Ίσως, μαζί με το πρόβλημα της θεμελίωσης της γνώσης, το διαχρονικότερο ανθρώπινο πρόβλημα ever.
Ο έρωτας.
Διαβάζοντας το βιβλίο της Ντόρας Ρωζέττη, Η ερωμένης της, συνειδητοποίησα ότι έχω προ πολλού περάσει στη δεύτερη φάση. Εκτιμώ, πάντα, απ'τη μεριά μου. Αξίζει να ανατρέχουμε σε βιβλία όπως της Ρωζέττη, η οποία έγραψε - ας το πούμε κι αυτό - για τον ερώτα προς μια ομόφυλή της. Γράφτηκαν κάμποσα σχόλια για το βιβλίο, από το φιλόλογο Γ. Γιατρομανωλάκη μέχρι την ακτιβίστρια Μαρία Cyber. Θα τα βρείτε εδώ.
Δεν υπάρχει μία συναισθηματική απόχρωση, μια διαφοροποίηση ερωτικού τόνου, μία έξαρση που να μην ξύπνησε μέσα μου διαβάζοντας το κείμενο. Νεαρή γυναίκα, ερωτευμένη με άλλη γυναίκα, την περίοδο του μεσοπολέμου, απαιτεί να δημοσιοποιήσει τον έρωτά της και το κατορθώνει, καθώς εκθειάζεται στην κριτική του Γρηγόρη Ξενόπουλο. Έπειτα εξαφανίζεται. Η συγγραφέας γράφει με ψευδώνυμο. Ποιά ήταν άραγε; Κάπου θα έχει οδηγήσει η έρευνα της Χριστίνας Ντουνιά που επιμελήθηκε το βιβλίο.
υ.γ.: Δεν είμαι μεγάλος στην ηλικία, μπήκα από μικρός στα βάσανα.