Είναι πράγματι καταπληκτικός. Άκουσα τη συνέντευξη στο δημοσιογράφο του Αντ1, όπου διατεινόταν ότι ο κίνδυνος ύφεσης βρίσκεται ΟΧΙ στην κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αλλά στο σχέδιο αναχαίτισής της!
Πρώτη αντίδραση: ανακλαστική. Ο τρυφηλός τύπος, αποχαυνωμένος από τις αισθήσεις, τη χλιδή και την πολυτέλεια, αγαπημένος των εστέτ συναδέλφων του, πάντοτε μακριά, πολύ μακριά, από την πραγματικότητα.
Δεύτερη αντίδραση: συγκριτική. Ο Γιόζεφ Σουμπέτερ, φανατικός υποστηρικτής του καπιταλισμού, ειδικά εκείνου που αποκαλούσε "πολιτισμό του", γνώστης της νεοκλασικής θεωρίας σε όλο της το εύρος, (για του μη ειδικούς θυμίζω ότι ήταν το κυρίαρχο παράδειγμα στα οικονομικά πριν από το κραχ του '29), εν ολίγοις ένας από τους 10 σημαντικότερους οικονομολόγους της σύγχρονης εποχής, έγραφε ότι σε περίπτωση κρίσης υπάρχουν ΜΟΝΟΝ ΔΥΟ συμπεριφορές. Η μία είναι να σπεύσουμε στα αμπάρια για την άντληση των υδάτων. Η άλλη είναι να πάμε στη γέφυρα και να ρεμβάζουμε το τέλος.
Θα έλεγα ότι η στάση του φίλτατου Ανδρέα Ανδριανόπουλου συνιστούσε καινοτομία, αν αμέσως δεν με σκούνταγε ο δαίμονας της ιστορίας θυμίζοντάς μου τον καπετάνιο του Τιτανικού. Ντίαρ Άντριου, ντεν πειράζει. Είκες καλές προτέσεις...
Τον ανόητο που προπαγάνδιζε τις καινοτόμες προτάσεις του Άντριου για την ελληνική οικονομία δεν μπορώ να θυμηθώ.